Team Nyca

Na een traject dat in november 2016 begon bij stichting Zorgdier met een informatieavond en gevolgd werd door een intake gesprek (december) een 2 daagse cursus (februari en maart) een evaluatie (maart) en de uitreiking van ons diploma (juni) is het nu toch bijna zover. Samen met mijn kat Nyca ga ik op bezoek bij een cliënt met een beperking.

Vanavond heb ik voor het eerst kennis mogen maken met ons maatje en haar persoonlijk begeleidster.

Ik werd bij de deur opgewacht door een super enthousiaste “jonge” dame die zodra ze mij zag uitriep “jij komt voor mij!” Volgens haar ben ik de mevrouw van de poezen. En dat klopt inderdaad.

Omdat ze nog even haar klusjes af moet maken ga ik eerst in gesprek met de persoonlijk begeleidster en vullen we de nodige papieren in. Daarna gaan we naar het appartement van de cliënt. Haar ouders zijn “toevallig”ook al gearriveerd, want die komen haar ophalen om het weekend thuis door te brengen.

Ik leg haar uit dat ik inderdaad “de mevrouw ben van de poezen”, maar dat ik hem nu nog even niet mee heb genomen, omdat ik eerst even kennis wil maken met haar. Ze heeft alle begrip hiervoor. Ik vertel haar dat ze Nyca wel alvast kan zien, omdat ik foto’s heb meegenomen. Als ik haar de ingelijste foto’s overhandig en vertel dat ze die mag houden beginnen haar ogen te stralen. 

We praten nog even verder over van alles en nog wat en dan roept ze spontaan “maar eeehh hoe gaat het nu verder, want ik wil wel graag weten waar ik aan toe ben”.

Aangezien ze dit weekend met haar ouders mee gaat, spreken we af dat ik volgende week voor de eerste keer met Nyca op bezoek zal komen.

Als ik met de begeleidster naar buiten loop vraagt ze me of ik er een goed gevoel bij heb en dat kan ik bevestigen. 

Ik kan niet wachten om te beginnen!