Verdriet

Na het bezoek van ons maatje bij ons thuis in mei 2018 hebben we besloten om vanaf dat moment alleen nog bezoeken bij ons thuis te doen. Nyca hoeft op deze manier niet meer te reizen en zo krijgt ons maatje de echte Nyca te zien.
Op 23 maart was het laatste bezoek. Dit bezoek verliep erg gezellig. We hebben heerlijk samen zitten kletsen en lachen. En ze heeft uitgebreid kunnen knuffelen met de katten. Op dat moment had ik nog niet kunnen bedenken dat dit de laatste keer zou zijn dat we elkaar zouden zien.
Vanmiddag kwam helaas het bericht dat ons maatje is overleden.

Annemiek, we gaan je ontzettend missen.....

jarig

Het is gelukt! Een voor een hebben Moppy, Pepper en Kayra naast Nyca een plekje veroverd in het hart van ons maatje. Elke keer als ik haar zie of spreek moet ik uitgebreid vertellen over wat ze hebben uitgespookt en hoe het met ze gaat.

Als ons maatje mij uitnodigt voor haar verjaardag hoef ik dan ook niet heel lang na te denken over een cadeautje. Zo heeft ze ze alle 4 toch een beetje bij zich.

Foto's op de mok zijn gemaakt door www.famouspetspictures.nl

Huis bezoek

Om kwart over 10 stopt de taxi voor de deur. Wat onwennig stapt ons maatje uit. Ze kijkt om zich heen, niet wetend waar ze naar toe moet. Ik loop haar tegemoet en zodra ze me ziet verschijnt er een glimlach van oor tot oor op haar gezicht.

Ik doe de deur voor haar open, welkom in mijn huis! Ja, je leest het goed, ons maatje is bij ons thuis op bezoek. We hadden het hier al een keer over gehad en omdat zij heel veel geduld heeft gehad met Nyca de laatste tijd, vond ik dat ze dit wel verdiend had.

Uiteraard moet je hier als vrijwilliger zelf voor de volle 100% achter staan. Wil je het niet, dan moet je het ook niet doen, maar ik heb inmiddels een erg goede band opgebouwd met ons maatje en ik heb er alle vertrouwen in dat het erg gezellig gaat worden.

Als eerste loopt ons maatje regelrecht naar het raam aan de achterkant van het huis, want via dit raam heb je erg mooi zicht in de kattenren. Nyca zit buiten, maar komt zodra ik hem roep door het luikje naar binnen. Hij herkend vanaf minuut 1 ons maatje en blijft opvallend veel in de buurt. Hij gaat zelfs naast haar op de armleuning van de bank liggen en laat zich aaien.

Het bezoek blijkt een schot in de roos. Naast Nyca heb ik nog 3 katten lopen. Allemaal dames. Als we op de bank zitten met een kop thee komen ze een voor een nieuwsgierig kijken wie er op bezoek is. De snoepjes die ze van ons krijgen doen wonderen. Pepper besluit al snel dat ons maatje best wel leuk en interessant is. Ze komt dan ook regelmatig even langs voor wat lekkers en een aai en wordt daardoor al snel de favoriet van ons maatje. Naast Nyca uiteraard.

De oude dame Moppy van 19 gooit alle charmes in de strijd. Sinds ze doof is is ze veel aanhankelijker naar mensen toe.

Kayra neemt met alle liefde de snoepjes aan, maar zodra er geaaid gaat worden loopt ze weg. Zij kijkt dus nog even de kat uit de boom. Conclusie van ons maatje is, als ik wat vaker langs kom, went ze vanzelf aan me.

Als we de thee op hebben laat ik ons maatje zien dat Nyca flinke bokkensprongen kan maken wanneer hij achter een speelhengel aan zit. Ze ligt al snel dubbel van het lachen.

Het uur vliegt voorbij. Om taxi kilometers te besparen breng ik ons maatje zelf weer naar huis. In de auto pakt ze mijn hand en zegt “ik vond dit zo gezellig!!”

Tip

Vandaag even geen verhaal over een bezoekje aan ons maatje, maar een tip.
Het is vandaag (Koningsdag) prachtig weer en er vliegen dan ook behoorlijk wat insecten door de tuin. Vlinders, muggen, Hommels enz.
Deze wezens vliegen niet alleen door de tuin, maar ook de kattenren in en laat nou net Nyca daar ook zitten. Bere interessant natuurlijk zo'n vliegend wezen en al snel slaat het jachtinstinct toe.
Wat voor een beest het precies is geweest heb ik niet kunnen zien, wel de reactie van Nyca toen hij gebeten/ geprikt werd. Hevig slikkend aan zijn poot en wild zwaaiend met zijn staart geeft hij uiting aan de pijn. Gelukkig komt hij vrij snel naar binnen. Ik probeer rustig te blijven, maar uiteraard heeft hij al snel in de gaten dat ik wat van hem wil. Ik wil namelijk zijn poot bekijken en daar denkt hij even anders over.
Als ik eindelijk de kans krijg goed te kijken zie ik dat zijn linker poot bijna 2x zo dik is als zijn rechter. Dat wordt de dierenarts bellen. Het advies is om toch langs te komen ivm de zwelling.

Tip!
Dat doen we uiteraard niet in zijn wagentje waar hij normaal zijn bezoeken in aflegt. Dit zou namelijk een zeer negatieve associatie tot gevolg hebben. Gelukkig ben ik in het bezit van vele reismandjes. Dat moet ook wel met 4 katten, dus daarin gaat Nyca mee naar de dierenarts.
Hij krijgt een injectie tegen de zwelling en antibiotica. Thuis geef ik hem pijnstilling.

Na een paar uurtjes slapen begint hij al weer kattenkwaad uit te halen gelukkig.

spannend bezoekje

Vandaag staat er weer een bezoekje in de agenda, maar Nyca is het daar niet mee eens. Hij ligt de hele morgen al boven en weigert beneden te komen. Hij lijkt al weer precies te weten wat er van hem verwacht wordt. Tegen half twee haal ik hem van boven en zet hem in zijn karretje. Echt blij is hij niet en dat laat hij onderweg ook duidelijk merken.

Als we eenmaal op de locatie aangekomen zijn en in het appartement van ons maatje staan raakt zij verwikkeld in een conflict met een begeleider. Ik sta er tussen, omdat ik eigenlijk op het moment dat de begeleider binnenkomt net de deur dicht wou doen. De discussie gaat over het wel of niet mogen hebben van een tablet op haar kamer. Ons maatje heeft deze regelmatig op de kamer wanneer ik er ben, maar omdat ik uiteraard niet weet wat er aan vooraf is gegaan besluit ik me niet al te veel te mengen in de discussie. Pas als de begeleider mij vraagt of ze de tablet wel vaker op haar kamer heeft bevestig ik dat. Ik geef wel aan ons maatje aan dat ik denk dat we dit bezoek ook wel zonder tablet kunnen en loop daarna naar het wagentje waar Nyca nog steeds in zit te wachten op wat komen gaat. Ik merk dat hij toch wel wat onder de indruk is van het gebeuren. Gelukkig gaat de begeleider vrij vlot hierna de kamer uit en omdat ons maatje haar tanden nog even moet poetsen ben ik even alleen met Nyca in de kamer. Ik doe hem zijn tuigje om en zet hem op zijn vaste plek en om de rust terug te laten keren krijgt hij eerst even een flinke portie zalm pasta van mij en dit geef ik hem ook als ons maatje inmiddels terug is en hem gaat aaien.

We zetten thee en besluiten Nyca voorlopig maar even met rust te laten. Gelukkig ontdooit hij na een half uurtje al weer een beetje. De pasta doet nog steeds wonderen. Ook komt hij weer regelmatig zijn wagentje uit.

Aan het einde van het bezoek trek ik mijn jas aan terwijl ons maatje afscheid van Nyca neemt. Als ik de ritsen van het wagentje dicht wil doen springt Nyca er uit en gaat uitgebreid rond lopen in de kamer. Tot zeer grote hilariteit van ons maatje. Hij wil nog niet weg zegt ze met een knipoog.

Doos

Ons maatje heeft woord gehouden! Bij binnenkomst ligt er, naast de boodschappentas een prachtige doos op de grond speciaal voor Nyca. 

Als we in de keuken staan om een kopje thee te maken, komt Nyca nieuwsgierig een kijkje bij ons nemen. De doos slaat hij uiteraard niet over, want als hij een doos ziet MOET hij er op zijn minst 1x in gaan zitten. Zo ook bij ons maatje in huis. Tot grote hilariteit van haar.

Ik ontdek in de keuken een bellenblaas en vraag ons maatje een paar te blazen. Dat vindt Nyca wel heel erg interessant, vooral het feit dat de bellen ineens verdwijnen, doet zijn koppie scheef gaan.

Nyca is in een super goede bui vandaag, want hij laat het niet bij 1 uitstapje, maar komt regelmatig zijn wagentje uit. Als hij er dan ook nog eens bij gaat miauwen, is mijn en ons maatjes dag helemaal goed. Ze ligt dubbel van het lachen als ze hem hoort, want ja, het geluid dat uit Nyca komt verwacht je niet bij een kat van zijn formaat. Nyca’s miauw klinkt namelijk nog net zo als toen hij een paar maanden oud was.

Hij keert na zijn uitstapjes steevast weer terug naar zijn wagentje waar hij knuffels en lekkers krijgt van ons maatje. Vlak voordat we weg gaan pak ik alvast mijn jas en neemt ons maatje afscheid van Nyca met de woorden “Ik ben trots op je kereltje”. SLIK.

Tijdens onze bezoeken komt het wel eens voor dat begeleiders binnen komen lopen. Omdat Nyca zich niet op zijn gemak voelt wanneer er “zomaar” vreemden binnen komen en ik wil voorkomen dat hij de benen neemt (hij heeft een tuigje om met een lijn, maar je weet maar nooit) heb ik een briefje gemaakt zodat de medewerkers er aan herinnerd worden dat we er zijn.

meedenken

Omdat ons maatje in het weekend naar haar ouders gaat, vind ons bezoek dit keer op een donderdagavond plaats.
Bij aankomst beginnen we direct aan ons ritueel van het op de plek zetten van Nyca in zijn karretje, hem zijn tuigje om doen en het maken van een kopje thee. Ons maatje heeft daarnaast nog een aanvulling hierop in de vorm van een grote boodschappentas die ze op de grond legt.
Ze heeft al regelmatig filmpjes van Nyca gezien waarin hij in allerlei zakken, tassen en dozen duikt om te zien of er wat te halen valt. Het leek haar dan ook een goed idee om Nyca bij haar thuis ook de mogelijkheid te bieden van onderzoeken.
Als Nyca dan ook nog eens gaat doen wat ze hoopt, is ze super trots. De volgende keer zal ze zorgen dat er een doos voor hem klaar staat zegt ze.
Heerlijk toch dat ons maatje ook met ons mee denkt over hoe ze de bezoeken voor Nyca zo leuk mogelijk kan maken.

Nieuw jaar, nieuw begin

Vandaag hebben we voor het eerst, na de drukke december maand, weer een bezoekje afgelegd. Omdat het al een aantal weken geleden was, was het voor Nyca even de spreekwoordelijke kat uit de boom kijken, maar wat dat betreft doen knuffels en de zalm pasta wonderen.

Tijdens het bezoek hebben we kennis gemaakt met de nieuwe persoonlijk begeleider van ons maatje. We hadden tot nu toe alleen telefonisch en via de mail contact gehad.  Toch wel fijn om even face to face met elkaar te praten. Er is afgesproken dat Nyca en ik 1x per 2 weken op bezoek komen bij ons maatje en wanneer het onverhoopt zo mag zijn dat Nyca echt niet mee te krijgen is dan komt ons maatje bij mij thuis op bezoek. Maximaal 1x per maand en als ik die maand wel langs ben geweest, dan schuift het huisbezoek door naar de volgende maand. Dit doen we ook om de taxi kilometers van ons maatje te sparen.

Ik werd bij ons afscheid ook nog eens aangenaam verrast door ons maatje en kreeg een prachtige roos van haar mee. Zo lief.

 

training

Bij wijze van training, hebben we vandaag een bezoek gebracht aan mijn ouders. Nyca kent ze goed, omdat ze regelmatig bij mij langs komen, maar een bezoek in hun huis is toch wel even wat anders. Hij is wel al eerder bij ze in huis geweest, maar de laatste keer was al een behoorlijke tijd geleden. Wat mij voornamelijk opviel was dat Nyca direct vanuit zijn wagentje op onderzoek uitging, iets wat hij bij ons maatje helaas nog niet heeft gedaan.

Misschien is hij toch wat meer onder de indruk van ons maatje dan ik dacht.

Sinterklaas cadeautje

Na een aantal weken achterelkaar bezoekjes met Nyca te hebben moeten afzeggen ( kat ziek, ik ziek, Nyca niet mee te krijgen) was het dan afgelopen dinsdag 5 december eindelijk weer zover en ging Nyca uit zichzelf in zijn wagentje zitten. Nadat ik hem in de auto geïnstalleerd had, heb ik de locatie gebeld met de mededeling dat we er aan kwamen (stiekem toch een bezoekje in december) .
Daar aangekomen werden we opgewacht door een heel enthousiast maatje. Ze had mij wel een aantal keer gezien de laatste weken, maar een bezoekje van Nyca kan daar natuurlijk absoluut niet aan tippen.

En dat op sinterklaasavond! Beter kan toch niet 😉.

advies en een gezellig samenzijn

Het lukt mij al een tijdje niet om Nyca mee te krijgen naar ons maatje. Mijn trukendoos is inmiddels leeg en ik neem daarom ook contact op met Maike van stichting Zorgdier voor advies. Ik krijg wederom zeer bruikbare tips en breng ze in de praktijk. 1 van de tips is om Nyca vaker te negeren als hij in zijn wagentje gaat en ik merk al snel dat wanneer ik dit doe, hij er weer vaker spontaan in gaat zitten.
Na het contact met Maike bel ik de persoonlijk begeleider van ons maatje op om uit te leggen waar ik tegenaan loop. We spreken af dat we in de maand december geen bezoeken gaan brengen. Dit omdat deze maand ook voor ons maatje heel erg druk is in verband met alle feestdagen en dit ons de kans biedt om wat te trainen zonder verplichtingen naar ons maatje toe.
Ook hebben we de mogelijkheid besproken dat ons maatje een keer bij mij thuis op bezoek komt. Dit zal maximaal 1x per maand zijn en uitsluitend wanneer het bezoek op locatie echt niet lukt die maand.
Uiteraard is dit iets wat je als vrijwilliger zelf ook moet willen. Ik heb inmiddels zo'n leuke band met ons maatje dat ik er een heel goed gevoel bij heb. Daarbij zijn er hele goede afspraken gemaakt met de locatie over de bezoeken aan huis.

Een paar dagen later tref ik een deel van de vrijwilligers bij een vrijwilligersbijeenkomst die is georganiseerd door de Zijlen. Wat ontzettend leuk en leerzaam om elkaar weer te spreken. De laatste keer was tijdens de diploma uitreiking.

Spannende tijden

En toen was er toch wel enige bezorgdheid.
Naast Nyca heb ik nog 3 katten. Alle 3 dames. Pepper en Kayra zijn zusjes van elkaar en 6 jaar oud en dan is daar nog de matriarch Moppy van 18,5. En deze oude dame voelde zich de laatste dagen niet zo lekker en dat uitte zich in diarree.
Aangezien de medicatie niet aansloeg en ik om de haverklap hoorde over Giardia besmettingen (in het asiel waar ik werk en het vermoeden was er dat de 2 kittens van een vriendin het ook hadden) heb ik direct de locatie opgebeld om de bezoeken tijdelijk stop te zetten. Giardia is een zoönose en dus overdraagbaar van dier op mens.
In de zorginstelling waar ik met Nyca naar toe ga wonen mensen met een verminderde weerstand en je moet er niet aan denken dat ze door jouw kat ziek zouden kunnen worden. Dus het zekere voor het onzekere. Hoe vervelend dat ook even was voor ons maatje.
Gelukkig kon ik maandag bellen met goed nieuws. De dierenarts heeft een Giardia besmetting kunnen uitsluiten, en dus kunnen we onze bezoeken snel weer hervatten.
Helaas heeft Moppy wel een te snel werkende schildklier, maar dit is als het goed is goed in de hand te houden met de medicijnen die ze daarvoor heeft gekregen.

Moppy

Verrassing!

Het is de ene keer makkelijker dan de andere keer om Nyca enthousiast te krijgen voor een bezoek. Ons bezoekje van zaterdag ging dan ook helaas niet door. Telefonisch heb ik met ons maatje overlegd wat ze het liefste wou. Of ik zou die dag alleen komen of we zouden een nieuwe afspraak maken voor de donderdag avond en dan uiteraard met Nyca. Daar hoefde ze niet lang over na te denken, dus de donderdag avond gereserveerd op de kalender.
Aan het einde van het gesprek heb ik nog even met haar begeleider gesproken en laten weten dat wanneer Nyca bijvoorbeeld ineens spontaan in zijn wagentje zou gaan zitten, ik zou bellen en dan op dat moment langs zou komen. Ons maatje wist niets van deze afspraak.
Als Nyca op maandag avond besluit om uitgebreid in zijn wagentje te gaan liggen, gok ik het er op en doe de rits dicht. Hij kijkt mij verbaasd aan en protesteert een beetje.
Terwijl ik mijn jas aan trek, bel ik de locatie. We komen er aan! Ik bel net op tijd blijkt, want ons maatje zou eigenlijk net de deur uit gaan voor bewegen op muziek.
Als ik op de locatie aan kom geeft ze mij gelukkig al snel te kennen het helemaal niet erg te vinden om dat een keer over te slaan. Ze vind het een hele leuke verrassing.
We maken een kopje thee en kletsen er gezellig op los. Nyca is iets minder enthousiast dan de vorige keer en laat zich niet veel zien helaas, maar knuffelen en snoepjes doen zoals altijd wonderen en zijn brommertje werkt dan ook prima.
Bij het afscheid krijg ik een ontzettend dikke knuffel en roept ze enthousiast "Ik vind dit zo mooi!!!"

Mijn dag is weer goed.

MOOI!

Vanavond besluit Nyca rond half 8 om in zijn wagentje te springen. We kunnen dus op pad. Dit word het eerste bezoekje in het donker en Nyca is er onderweg een beetje stil van.
Het wagentje met Nyca word zoals de afgelopen keren weer door ons maatje naar binnen gereden. Eenmaal binnen gaan de ritsen weer open, krijgt Nyca een knuffel en wat pasta en dan laten we hem even met rust.
Ik krijg een kopje thee aangeboden en aangezien de keuken in dezelfde ruimte is als de woonkamer, besluit ik ons maatje te helpen met het maken van de thee. Ik ken Nyca een beetje en weet dat hij nieuwsgierig genoeg is om te komen kijken. En ja hoor, niet veel later loopt hij ons tegemoet omdat hij wel eens wil zien wat we aan het doen zijn. Ons maatje buigt voorover en Nyca geeft haar een kopje, nou ja kopje, zeg maar rustig een ferme kop 😊.
Ze kijkt mij aan met een glimlach van oor tot oor. Een high five was wel op zijn plaats vond ik.
Nyca zit inmiddels weer in zijn wagentje, maar ik merk dat hij steeds nieuwsgieriger wordt. Steeds vaker kiest hij er voor om zijn omgeving even te verkennen en als we dan ook nog eens wat speeltjes uit zijn tas tevoorschijn halen, gaat hij helemaal los.

Hij verkent de ruimte, speelt, spint, krijgt snoepjes en wordt uitgebreid geknuffeld door ons maatje. Als het uiteindelijk tijd is om naar huis te gaan kost het enige moeite om hem weer in zijn wagentje te krijgen.

Wat een mooi bezoek was dit!

Krant

Afgelopen week kreeg ik telefoon van stichting Zorgdier met de vraag of ik open zou staan voor een interview. In de lokale krant verschijnt eens in de 2 weken een stukje genaamd "de vreemde eend". Dit is een rubriek over bijzondere dieren, vaak met een bijzonder verhaal. De schrijfster was vooral opzoek naar iemand met een kat. Erg spannend, maar ook ontzettend leuk.
Een aantal dagen later kreeg ik bericht dat ik inderdaad was uitgekozen voor het interview. Afgelopen zondag was het zover en kwam er een dame van de krant op visite om een praatje te maken. Nyca vond haar ook erg leuk en interessant, want hij gooide zijn charmes behoorlijk in de strijd.
Het resultaat van het interview staat inmiddels online.
Ik moet zeggen dat ik best een beetje trots ben 😉
http://www.veendammer.nl/nieuws/43620/nyca/

Trots

Voor vandaag hadden we een afspraak staan onder dezelfde voorwaarden als de vorige keer, dus afwachten totdat Nyca zelf in zijn wagentje zou gaan zitten, op dat moment de ritsen dicht doen en de locatie bellen dat we er aan komen.
Ik had amper mijn ontbijt binnen en meneer zat al in zijn wagentje, dus we waren mooi op tijd bij ons maatje.
Omdat Nyca er weer ontspannen in was gegaan was hij bij ons maatje ook weer meer op zijn gemak. Ik heb het daarom ook besloten de ritsen open te doen en laten. Na een knuffel sessie vond Nyca het tijd om de kamer eens te gaan verkennen. Niet lang, maar toch. Daarnaast begon hij dit keer zowaar te spelen.
Ik ben ontzettend trots op mijn mannetje, omdat ik merk dat hij de bezoekjes steeds leuker gaat vinden en omdat de methode die we nu hanteren lijkt te werken.

We zijn weer een team

Nadat ik het vorige bezoek alleen heb afgelegd ben ik gaan brainstormen over hoe ik Nyca zover kan krijgen vrijwillig met mij mee te gaan. Mede door de behulpzaamheid van de locatie heb ik die manier gevonden.
Voorlopig maak ik alleen een afspraak voor een bepaalde dag en geen tijd. Op het moment dat ik van huis weg ga bel ik de locatie op zodat ze ons maatje op de hoogte kunnen brengen dat ik er aan kom. Uiteraard wel rekening houdende met hun dagprogramma. En dit blijkt te werken!
Omdat er geen druk achter zit, ga ik lekker mijn gang en is Nyca volledig ontspannen. Als hij eenmaal in zijn wagentje wat snoepjes zit te eten doe ik de ritsen dicht en gaan we op pad.
Bijkomend voordeel is dat meneer in de auto ook veel rustiger is.

Ik weet dat dieren reageren op hoe je je als mens voelt en wat je uitstraalt, maar zoals ik dit nu met Nyca meemaak heb ik, in de meer dan 18 jaar dat ik huisdieren heb, nog nooit eerder ervaren. Hij drukt mij met de neus op de feiten en laat mij zien dat wanneer ik rustig ben hij ook ontspannender is. Dat je zo'n wijze levensles van een 1 jaar oud katertje kunt leren....

solo bezoekje

Nyca's ochtendritueel is ingezet. Vol overgave racet hij door het huis heen, de trap op en af, de kattenren in en ook zijn wagentje wordt niet overgeslagen. Als hij daar ook nog eens snoepjes krijgt is het natuurlijk helemaal feest. Zonder enige moeite of stress zit hij in zijn wagentje rond te kijken.

Op het moment dat het zover is dat we moeten gaan voelt hij echter aan dat er wat gaat gebeuren en zet hij de hakken stevig in het zand. Ik dacht toch echt dat ik mezelf genoeg onder controle had en dat hij niets zou merken, maar niets is dus minder waar. Ik straal schijnbaar toch uit dat ik me zenuwachtig maak omdat ik hem in zijn wagentje moet krijgen. Nogmaals, zonder druk springt hij in en uit, maar zodra het echt moet, verstopt hij zich en verzet zich hevig.
Ik bel de locatie op om ze te waarschuwen dat ik in elk geval later zal komen en misschien zelfs zonder kat.
Een paar minuten later neem ik het besluit om inderdaad zonder Nyca op pad te gaan. Dit is geen doen. Ik moet een manier zien te vinden om mijn gevoel onder controle te krijgen en het reizen voor hem leuker te maken.
Eenmaal bij de locatie aangekomen is ons maatje al door de begeleiding op de hoogte gebracht. Ze drukt mij op het hart dat ze het begrijpt. Ik krijg een brok in mijn keel, want ik wil natuurlijk niets liever dan haar verblijden met een bezoek met Nyca, maar voor nu is zonder dus ook goed.
We nemen plaats in de gezamenlijke woonkamer en kijken meer dan een uur lang You tube filmpjes. Gelukkig kan ik nog wat foto's en filmpjes van Nyca laten zien waarin hij dezelfde capriolen uithaalt als de sterren van internet.
Ook dit keer hebben we, ondanks het gemis van Nyca, smakelijk zitten lachen.

Stukje wandelen

Als we dit keer op de locatie aankomen staat ons maatje net als de voorgaande keren ons al bij de deur op te wachten. Ik besluit haar te vragen of ze Nyca zelf naar binnen wil rijden. Dat wil ze wel, maar ze blijkt ook wat onzeker. Nadat ik haar verzekerd heb dat er niets kan gebeuren zolang ze alle wielen maar aan de grond houdt, loopt ze met Nyca in zijn wagentje richting het gebouw. De deur van haar appartement staat al open, dus we kunnen zo doorlopen naar binnen.

Het bezoek gaat ook deze keer zonder enige druk op Nyca te zetten. Aangezien ons maatje bijna alle filmpjes op mijn telefoon inmiddels wel heeft gezien vraag ik haar of ze de tablet van de instelling kan regelen. Als ze terug komt met de tablet zegt ze "er komt geen begeleiding hoor" Prima antwoord ik, want wij redden ons wel samen toch? Ze knikt en lacht.

We kletsen wat over wat we de afgelopen week hebben meegemaakt en na wat filmpjes van Maru, Simon the cat en nog wat andere internet sterren op YouTube bekeken en smakelijk gelachen te hebben, wil ze toch wel weer wat filmpjes van mijn katten zien.  De spoeling wordt zo aardig dun, maar een filmpje een 2e keer zien blijkt ook nog leuk te zijn.

De laatste minuten gebruiken we om Nyca eens even lekker te verwennen.
Hij krijgt de nodige aaitjes van ons maatje en ondertussen geef ik hem zalm paté. Het duurt dan ook niet lang voordat hij begint te knorren en ontspannen op zijn zij gaat liggen. Hij geniet duidelijk van de aandacht.
Ons maatje brengt Nyca ook weer terug naar de auto. We spreken af dat ik bel voor een nieuwe afspraak en nemen afscheid. Ook dit keer is het bezoek weer omgevlogen.

De paté is een tijdelijk artikel bij de Aldi. Omdat het tijdelijk is, heb ik voor de zekerheid maar een paar extra tubes ingeslagen.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Omdat het weer het toe laat heb ik besloten om een keer een avond bezoek af te leggen. Dit is voor de begeleiders ook wat minder belastend.
Als ik aan kom staat ons maatje net als de andere keren ons al vol verwachting op te wachten. In haar appartement vraag ik haar of de begeleiders hebben uitgelegd wat er met Nyca aan de hand is en dat hebben ze.
Ons maatje is vol begrip, maar ik druk haar voor de zekerheid nog even op het hart dat het absoluut niet aan haar ligt, maar dat ik te snel wilde.
We zetten Nyca in zijn karretje op een rustig plekje en ik ga naast ons maatje zitten. Mij was al verteld dat ze gek is op filmpjes van katten. Ik besluit een aantal van de capriolen van Nyca te laten zien en niet veel later liggen we beide blauw van het lachen. Het uur vliegt voorbij.
Nyca heeft wel de nodige aaitjes en lekkers gehad, maar alles zonder verwachtingen en dat blijkt echt te werken. Bij de laatste aai sessie gaat hij heerlijk ontspannen liggen en begint te spinnen.
Ons maatje en ik kijken elkaar aan en die blik zegt meer dan 1000 woorden.

Wat een heerlijk bezoek was dit!

En ook ik leer van de bezoeken....

Ons bezoek ging dit keer helaas niet vlekkeloos.

Naast dat ik me niet lekker voelde, vond Nyca het ook absoluut niet leuk. In de auto was er veel protest en tijdens het bezoek kruipt hij helemaal weg in zijn wagentje met zijn staart stijf tegen zich aan. Een duidelijk teken van stress. Ik besluit dan ook, mede omdat ik me niet lekker voel en op aanraden van ons maatje, om na een half uurtje weer naar huis te gaan. Achteraf gezien hadden we beter even over kunnen slaan. Nyca heeft zeer waarschijnlijk aangevoeld dat ik niet lekker in mijn vel zat. Echt even een leermomentje dus.

Maar dan slaat toch ineens ook de twijfel toe. Gaat hij het ooit echt leuk vinden en ben ik wel op de juiste manier bezig. Ik besluit contact op te nemen met Maike van Zorgdier en leg haar de situatie voor.

Gelukkig weet ze mij al snel gerust te stellen met een paar zeer bruikbare tips en adviezen. Conclusie, ik wil te snel. Goh, daar heb ik wel vaker last van.

Ik neem contact op met de zorginstelling en leg uit dat we helemaal terug moeten naar de basis en vraag hun of ze ons maatje hier alvast op kunnen voorbereiden. Dit betekend dat Nyca bij ons volgende bezoek wel aanwezig is, maar ook weer niet. We gaan niets van hem vragen en laten hem lekker in zijn karretje zitten. Om de tijd te kunnen doden moet ik wel even aanspraak gaan doen op mijn eigen creativiteit. Daarom vraag ik of ze mij kunnen vertellen wat ons maatje leuk vind om te doen. Ze blijkt gek te zijn op filmpjes en foto’s van katten. 

Mijn telefoon staat hier vol mee, dus dat gaat goed komen.

Team Nyca gaat weer op pad

Ik weet niet waarom, maar dit keer ben ik stukken zenuwachtiger dan bij het eerste bezoek. Misschien wel omdat ik hoop dat Nyca uit zijn schulp gaat kruipen, maar niet zeker weet dat dat ook gaat gebeuren.

Als we aankomen zijn we al weer opgemerkt door ons maatje en omdat het regent gaan we snel naar binnen.

Ik zet dit keer de buggy op een andere plek. Het is zo voor ons maatje nog makkelijker om bij Nyca te komen en ik kan hem vanaf de bank vast en in de gaten houden.

Na een kwartiertje besluit ik om Nyca uit de buggy te halen en de ruimte te laten verkennen. Uiteraard is ook dit spannend, maar hij is toch nieuwsgierig.

Ons maatje is net als de vorige keer weer erg geduldig en vol begrip. We proberen ook nog even of hij op schoot wil, maar daarvoor lijkt het nog iets te vroeg.

Nyca gaat ondertussen weer in de buggy zitten. Lekker vertrouwd plekje. Gelukkig heb ik een troef achter de hand. Een tijdje geleden heb ik een zalmpasta gekocht en daar doet hij alles voor. Ik besluit de tube aan ons maatje te geven, de liefde van de man gaat immers door de maag en ja hoor, als Nyca eenmaal door heeft dat de pasta ook mee gekomen is ontspant hij eindelijk en likt hij aan de tube.

En dan is het al weer tijd om te gaan. We maken een nieuwe afspraak voor volgende week.

Als ons maatje ons buiten laat, blijkt een auto vlak naast die van mij geparkeerd te staan. Zo krijg ik de buggy nooit in de auto. Even goed nadenken hoe we dit gaan oplossen. Ik besluit Nyca bij ons maatje op de stoep achter te laten en de auto achteruit te rijden, zodat ik makkelijker bij de deur kan. Even een dingetje voor de volgende keer dus om in de gaten te houden. Proberen zo te parkeren dat er altijd ruimte zal zijn naast de auto.

We nemen afscheid. Dit keer krijg ik een hele dikke knuffel van haar en zwaait ze nog even naar Nyca en als ik een keer 1 van mijn andere katten mee wil nemen, dan mag dat gerust hoor zegt ze. Ik leg haar uit dat dat helaas niet zal gaan. Naast dat de rest van de clan geen diploma heeft, zie ik al doemscenario’s voor me als ik er aan denk. 

Dat vertel ik haar uiteraard niet.

Team Nyca’s eerste bezoek

Vandaag is het dan zover en gaan we voor de eerste keer samen op bezoek bij ons maatje. Super spannend natuurlijk. Ik weet wat er gaat gebeuren, maar Nyca tast uiteraard volledig in het duister. Als het na wat geworstel eindelijk is gelukt om de buggy in de auto te krijgen gaan we op pad. Onderweg word ik getrakteerd op een luid kattenconcert. Nyca is het er duidelijk niet mee eens. Eenmaal op de locatie aangekomen worden we al door ons maatje opgewacht. We kunnen direct naar binnen lopen en haar appartement in die slechts een paar meter van de ingang ligt. Ideaal, zo hoeven we niet het hele gebouw door met het “risico” dat we veel mensen tegen komen. Ze laat ons binnen en gaat de begeleiding halen. Ik zet de buggy van Nyca op een plek waar hij alles kan overzien, maar waar ons maatje er ook vrij makkelijk bij kan. Het grote voordeel van de buggy is dat je hem in delen kan open ritsen. Op deze manier kan ik bepalen hoe makkelijk Nyca toegankelijk wordt voor ons maatje. Nyca duikt weg in een hoekje van de buggy. Allemaal nieuwe geluiden en geuren, dat is toch behoorlijk spannend.

Ik had ons maatje al uitgelegd dat de kans er zou zijn dat Nyca het zeer waarschijnlijk de eerste keren erg spannend zou vinden en het doet me goed om te zien dat ze daar heel goed rekening mee houd. Ze aait Nyca en praat zachtjes tegen hem. Als ze dan ook nog eens zegt “we laten jou hier lekker zitten hoor, want anders vind ik het zielig” moet ik even een brokje weg slikken. Na ongeveer 3 kwartier besluit ik dat het tijd is om weer naar huis te gaan. Na nog even een kort gesprek op kantoor en het maken van een nieuwe afspraak voor volgende week, worden we door ons maatje naar de deur gebracht. Ze loopt met ons mee naar de auto en ziet mij stunten met de buggy. Gelukkig gaat het al wat soepeler dan thuis. We nemen afscheid en ze zegt zich nu al te verheugen op ons volgende bezoek.

Vol indrukken rijden we naar huis. Nyca is stil onderweg. Pas een paar kilometer voordat we thuis zijn krijg ik hem weer aan de praat. Eenmaal thuis laat ik hem uit de buggy. Hij besluit dat dit het voor hem wel was voor de zaterdag en gaat languit op de vloer liggen. Ikzelf ben ook behoorlijk moe van alle indrukken. Gek is dat, dat zoiets toch behoorlijk wat energie kan kosten, maar het levert ook veel moois op. 

Reis perikelen

Omdat Nyca sinds zijn laatste bezoek aan de dierenarts een aversie heeft tegen zijn reismandje ben ik al een tijdje opzoek naar een goed alternatief. Als ik in Duitsland tegen een huisdierbuggy aan loop hoop ik dat dit de oplossing zal zijn.

Na de nodige snoepjes en een paar wandelingen door de tuin lijkt het er inderdaad op dat dit het juiste alternatief is. Nu alleen nog de schaamte overwinnen van het over straat lopen met een buggy met kat er in.

Team Nyca

Na een traject dat in november 2016 begon bij stichting Zorgdier met een informatieavond en gevolgd werd door een intake gesprek (december) een 2 daagse cursus (februari en maart) een evaluatie (maart) en de uitreiking van ons diploma (juni) is het nu toch bijna zover. Samen met mijn kat Nyca ga ik op bezoek bij een cliënt met een beperking.

Vanavond heb ik voor het eerst kennis mogen maken met ons maatje en haar persoonlijk begeleidster.

Ik werd bij de deur opgewacht door een super enthousiaste “jonge” dame die zodra ze mij zag uitriep “jij komt voor mij!” Volgens haar ben ik de mevrouw van de poezen. En dat klopt inderdaad.

Omdat ze nog even haar klusjes af moet maken ga ik eerst in gesprek met de persoonlijk begeleidster en vullen we de nodige papieren in. Daarna gaan we naar het appartement van de cliënt. Haar ouders zijn “toevallig”ook al gearriveerd, want die komen haar ophalen om het weekend thuis door te brengen.

Ik leg haar uit dat ik inderdaad “de mevrouw ben van de poezen”, maar dat ik hem nu nog even niet mee heb genomen, omdat ik eerst even kennis wil maken met haar. Ze heeft alle begrip hiervoor. Ik vertel haar dat ze Nyca wel alvast kan zien, omdat ik foto’s heb meegenomen. Als ik haar de ingelijste foto’s overhandig en vertel dat ze die mag houden beginnen haar ogen te stralen. 

We praten nog even verder over van alles en nog wat en dan roept ze spontaan “maar eeehh hoe gaat het nu verder, want ik wil wel graag weten waar ik aan toe ben”.

Aangezien ze dit weekend met haar ouders mee gaat, spreken we af dat ik volgende week voor de eerste keer met Nyca op bezoek zal komen.

Als ik met de begeleidster naar buiten loop vraagt ze me of ik er een goed gevoel bij heb en dat kan ik bevestigen. 

Ik kan niet wachten om te beginnen!