Afgelopen week kreeg ik telefoon van stichting Zorgdier met de vraag of ik open zou staan voor een interview. In de lokale krant verschijnt eens in de 2 weken een stukje genaamd "de vreemde eend". Dit is een rubriek over bijzondere dieren, vaak met een bijzonder verhaal. De schrijfster was vooral opzoek naar iemand met een kat. Erg spannend, maar ook ontzettend leuk.
Een aantal dagen later kreeg ik bericht dat ik inderdaad was uitgekozen voor het interview. Afgelopen zondag was het zover en kwam er een dame van de krant op visite om een praatje te maken. Nyca vond haar ook erg leuk en interessant, want hij gooide zijn charmes behoorlijk in de strijd.
Het resultaat van het interview staat inmiddels online.
Ik moet zeggen dat ik best een beetje trots ben 😉
http://www.veendammer.nl/nieuws/43620/nyca/
Trots
Voor vandaag hadden we een afspraak staan onder dezelfde voorwaarden als de vorige keer, dus afwachten totdat Nyca zelf in zijn wagentje zou gaan zitten, op dat moment de ritsen dicht doen en de locatie bellen dat we er aan komen.
Ik had amper mijn ontbijt binnen en meneer zat al in zijn wagentje, dus we waren mooi op tijd bij ons maatje.
Omdat Nyca er weer ontspannen in was gegaan was hij bij ons maatje ook weer meer op zijn gemak. Ik heb het daarom ook besloten de ritsen open te doen en laten. Na een knuffel sessie vond Nyca het tijd om de kamer eens te gaan verkennen. Niet lang, maar toch. Daarnaast begon hij dit keer zowaar te spelen.
Ik ben ontzettend trots op mijn mannetje, omdat ik merk dat hij de bezoekjes steeds leuker gaat vinden en omdat de methode die we nu hanteren lijkt te werken.
Ik had amper mijn ontbijt binnen en meneer zat al in zijn wagentje, dus we waren mooi op tijd bij ons maatje.
Omdat Nyca er weer ontspannen in was gegaan was hij bij ons maatje ook weer meer op zijn gemak. Ik heb het daarom ook besloten de ritsen open te doen en laten. Na een knuffel sessie vond Nyca het tijd om de kamer eens te gaan verkennen. Niet lang, maar toch. Daarnaast begon hij dit keer zowaar te spelen.
Ik ben ontzettend trots op mijn mannetje, omdat ik merk dat hij de bezoekjes steeds leuker gaat vinden en omdat de methode die we nu hanteren lijkt te werken.
We zijn weer een team
Nadat ik het vorige bezoek alleen heb afgelegd ben ik gaan brainstormen over hoe ik Nyca zover kan krijgen vrijwillig met mij mee te gaan. Mede door de behulpzaamheid van de locatie heb ik die manier gevonden.
Voorlopig maak ik alleen een afspraak voor een bepaalde dag en geen tijd. Op het moment dat ik van huis weg ga bel ik de locatie op zodat ze ons maatje op de hoogte kunnen brengen dat ik er aan kom. Uiteraard wel rekening houdende met hun dagprogramma. En dit blijkt te werken!
Omdat er geen druk achter zit, ga ik lekker mijn gang en is Nyca volledig ontspannen. Als hij eenmaal in zijn wagentje wat snoepjes zit te eten doe ik de ritsen dicht en gaan we op pad.
Bijkomend voordeel is dat meneer in de auto ook veel rustiger is.
Ik weet dat dieren reageren op hoe je je als mens voelt en wat je uitstraalt, maar zoals ik dit nu met Nyca meemaak heb ik, in de meer dan 18 jaar dat ik huisdieren heb, nog nooit eerder ervaren. Hij drukt mij met de neus op de feiten en laat mij zien dat wanneer ik rustig ben hij ook ontspannender is. Dat je zo'n wijze levensles van een 1 jaar oud katertje kunt leren....
Voorlopig maak ik alleen een afspraak voor een bepaalde dag en geen tijd. Op het moment dat ik van huis weg ga bel ik de locatie op zodat ze ons maatje op de hoogte kunnen brengen dat ik er aan kom. Uiteraard wel rekening houdende met hun dagprogramma. En dit blijkt te werken!
Omdat er geen druk achter zit, ga ik lekker mijn gang en is Nyca volledig ontspannen. Als hij eenmaal in zijn wagentje wat snoepjes zit te eten doe ik de ritsen dicht en gaan we op pad.
Bijkomend voordeel is dat meneer in de auto ook veel rustiger is.
Ik weet dat dieren reageren op hoe je je als mens voelt en wat je uitstraalt, maar zoals ik dit nu met Nyca meemaak heb ik, in de meer dan 18 jaar dat ik huisdieren heb, nog nooit eerder ervaren. Hij drukt mij met de neus op de feiten en laat mij zien dat wanneer ik rustig ben hij ook ontspannender is. Dat je zo'n wijze levensles van een 1 jaar oud katertje kunt leren....
solo bezoekje
Nyca's ochtendritueel is ingezet. Vol overgave racet hij door het huis heen, de trap op en af, de kattenren in en ook zijn wagentje wordt niet overgeslagen. Als hij daar ook nog eens snoepjes krijgt is het natuurlijk helemaal feest. Zonder enige moeite of stress zit hij in zijn wagentje rond te kijken.
Op het moment dat het zover is dat we moeten gaan voelt hij echter aan dat er wat gaat gebeuren en zet hij de hakken stevig in het zand. Ik dacht toch echt dat ik mezelf genoeg onder controle had en dat hij niets zou merken, maar niets is dus minder waar. Ik straal schijnbaar toch uit dat ik me zenuwachtig maak omdat ik hem in zijn wagentje moet krijgen. Nogmaals, zonder druk springt hij in en uit, maar zodra het echt moet, verstopt hij zich en verzet zich hevig.
Ik bel de locatie op om ze te waarschuwen dat ik in elk geval later zal komen en misschien zelfs zonder kat.
Een paar minuten later neem ik het besluit om inderdaad zonder Nyca op pad te gaan. Dit is geen doen. Ik moet een manier zien te vinden om mijn gevoel onder controle te krijgen en het reizen voor hem leuker te maken.
Eenmaal bij de locatie aangekomen is ons maatje al door de begeleiding op de hoogte gebracht. Ze drukt mij op het hart dat ze het begrijpt. Ik krijg een brok in mijn keel, want ik wil natuurlijk niets liever dan haar verblijden met een bezoek met Nyca, maar voor nu is zonder dus ook goed.
We nemen plaats in de gezamenlijke woonkamer en kijken meer dan een uur lang You tube filmpjes. Gelukkig kan ik nog wat foto's en filmpjes van Nyca laten zien waarin hij dezelfde capriolen uithaalt als de sterren van internet.
Ook dit keer hebben we, ondanks het gemis van Nyca, smakelijk zitten lachen.
Op het moment dat het zover is dat we moeten gaan voelt hij echter aan dat er wat gaat gebeuren en zet hij de hakken stevig in het zand. Ik dacht toch echt dat ik mezelf genoeg onder controle had en dat hij niets zou merken, maar niets is dus minder waar. Ik straal schijnbaar toch uit dat ik me zenuwachtig maak omdat ik hem in zijn wagentje moet krijgen. Nogmaals, zonder druk springt hij in en uit, maar zodra het echt moet, verstopt hij zich en verzet zich hevig.
Ik bel de locatie op om ze te waarschuwen dat ik in elk geval later zal komen en misschien zelfs zonder kat.
Een paar minuten later neem ik het besluit om inderdaad zonder Nyca op pad te gaan. Dit is geen doen. Ik moet een manier zien te vinden om mijn gevoel onder controle te krijgen en het reizen voor hem leuker te maken.
Eenmaal bij de locatie aangekomen is ons maatje al door de begeleiding op de hoogte gebracht. Ze drukt mij op het hart dat ze het begrijpt. Ik krijg een brok in mijn keel, want ik wil natuurlijk niets liever dan haar verblijden met een bezoek met Nyca, maar voor nu is zonder dus ook goed.
We nemen plaats in de gezamenlijke woonkamer en kijken meer dan een uur lang You tube filmpjes. Gelukkig kan ik nog wat foto's en filmpjes van Nyca laten zien waarin hij dezelfde capriolen uithaalt als de sterren van internet.
Ook dit keer hebben we, ondanks het gemis van Nyca, smakelijk zitten lachen.
Abonneren op:
Posts (Atom)