Vandaag is het dan zover
en gaan we voor de eerste keer samen op bezoek bij ons maatje. Super spannend
natuurlijk. Ik weet wat er gaat gebeuren, maar Nyca tast uiteraard volledig in
het duister. Als het na wat geworstel eindelijk is gelukt om de buggy in de auto
te krijgen gaan we op pad. Onderweg word ik getrakteerd op een luid
kattenconcert. Nyca is het er duidelijk niet mee eens. Eenmaal op de locatie
aangekomen worden we al door ons maatje opgewacht. We kunnen direct naar binnen
lopen en haar appartement in die slechts een paar meter van de ingang ligt.
Ideaal, zo hoeven we niet het hele gebouw door met het “risico” dat we veel
mensen tegen komen. Ze laat ons binnen en gaat de begeleiding halen. Ik zet de
buggy van Nyca op een plek waar hij alles kan overzien, maar waar ons maatje er
ook vrij makkelijk bij kan. Het grote voordeel van de buggy is dat je hem in
delen kan open ritsen. Op deze manier kan ik bepalen hoe makkelijk Nyca
toegankelijk wordt voor ons maatje. Nyca duikt weg in een hoekje van de buggy.
Allemaal nieuwe geluiden en geuren, dat is toch behoorlijk spannend.
Ik had ons maatje al
uitgelegd dat de kans er zou zijn dat Nyca het zeer waarschijnlijk de eerste
keren erg spannend zou vinden en het doet me goed om te zien dat ze daar heel
goed rekening mee houd. Ze aait Nyca en praat zachtjes tegen hem. Als ze dan
ook nog eens zegt “we laten jou hier lekker zitten hoor, want anders vind ik
het zielig” moet ik even een brokje weg slikken. Na ongeveer 3 kwartier besluit
ik dat het tijd is om weer naar huis te gaan. Na nog even een kort gesprek op
kantoor en het maken van een nieuwe afspraak voor volgende week, worden we door
ons maatje naar de deur gebracht. Ze loopt met ons mee naar de auto en ziet mij
stunten met de buggy. Gelukkig gaat het al wat soepeler dan thuis. We nemen
afscheid en ze zegt zich nu al te verheugen op ons volgende bezoek.
Vol indrukken rijden we
naar huis. Nyca is stil onderweg. Pas een paar kilometer voordat we thuis zijn
krijg ik hem weer aan de praat. Eenmaal thuis laat ik hem uit de buggy. Hij
besluit dat dit het voor hem wel was voor de zaterdag en gaat languit op de
vloer liggen. Ikzelf ben ook behoorlijk moe van alle indrukken. Gek is dat, dat zoiets toch
behoorlijk wat energie kan kosten, maar het levert ook veel moois op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten