Team Nyca’s eerste bezoek


Vandaag is het dan zover en gaan we voor de eerste keer samen op bezoek bij ons maatje. Super spannend natuurlijk. Ik weet wat er gaat gebeuren, maar Nyca tast uiteraard volledig in het duister. Als het na wat geworstel eindelijk is gelukt om de buggy in de auto te krijgen gaan we op pad. Onderweg word ik getrakteerd op een luid kattenconcert. Nyca is het er duidelijk niet mee eens. Eenmaal op de locatie aangekomen worden we al door ons maatje opgewacht. We kunnen direct naar binnen lopen en haar appartement in die slechts een paar meter van de ingang ligt. Ideaal, zo hoeven we niet het hele gebouw door met het “risico” dat we veel mensen tegen komen. Ze laat ons binnen en gaat de begeleiding halen. Ik zet de buggy van Nyca op een plek waar hij alles kan overzien, maar waar ons maatje er ook vrij makkelijk bij kan. Het grote voordeel van de buggy is dat je hem in delen kan open ritsen. Op deze manier kan ik bepalen hoe makkelijk Nyca toegankelijk wordt voor ons maatje. Nyca duikt weg in een hoekje van de buggy. Allemaal nieuwe geluiden en geuren, dat is toch behoorlijk spannend.

Ik had ons maatje al uitgelegd dat de kans er zou zijn dat Nyca het zeer waarschijnlijk de eerste keren erg spannend zou vinden en het doet me goed om te zien dat ze daar heel goed rekening mee houd. Ze aait Nyca en praat zachtjes tegen hem. Als ze dan ook nog eens zegt “we laten jou hier lekker zitten hoor, want anders vind ik het zielig” moet ik even een brokje weg slikken. Na ongeveer 3 kwartier besluit ik dat het tijd is om weer naar huis te gaan. Na nog even een kort gesprek op kantoor en het maken van een nieuwe afspraak voor volgende week, worden we door ons maatje naar de deur gebracht. Ze loopt met ons mee naar de auto en ziet mij stunten met de buggy. Gelukkig gaat het al wat soepeler dan thuis. We nemen afscheid en ze zegt zich nu al te verheugen op ons volgende bezoek.
Vol indrukken rijden we naar huis. Nyca is stil onderweg. Pas een paar kilometer voordat we thuis zijn krijg ik hem weer aan de praat. Eenmaal thuis laat ik hem uit de buggy. Hij besluit dat dit het voor hem wel was voor de zaterdag en gaat languit op de vloer liggen. Ikzelf ben ook behoorlijk moe van alle indrukken. Gek is dat, dat zoiets toch behoorlijk wat energie kan kosten, maar het levert ook veel moois op. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten