Ons bezoek ging dit keer
helaas niet vlekkeloos.
Naast dat ik me niet
lekker voelde, vond Nyca het ook absoluut niet leuk. In de auto was er veel protest en tijdens het bezoek kruipt hij helemaal weg in zijn wagentje met zijn staart stijf tegen zich aan. Een duidelijk teken van stress. Ik besluit dan ook, mede omdat ik me niet lekker voel en op aanraden van ons maatje, om na een half uurtje weer naar huis te gaan. Achteraf gezien hadden we
beter even over kunnen slaan. Nyca heeft zeer waarschijnlijk aangevoeld dat ik
niet lekker in mijn vel zat. Echt even een leermomentje dus.
Maar dan slaat toch ineens
ook de twijfel toe. Gaat hij het ooit echt leuk vinden en ben ik wel op de juiste manier
bezig. Ik besluit contact op te nemen met Maike van Zorgdier en leg haar de
situatie voor.
Gelukkig weet ze mij al
snel gerust te stellen met een paar zeer bruikbare tips en adviezen. Conclusie,
ik wil te snel. Goh, daar heb ik wel vaker last van.
Ik neem contact op met de
zorginstelling en leg uit dat we helemaal terug moeten naar de basis en vraag
hun of ze ons maatje hier alvast op kunnen voorbereiden. Dit betekend dat Nyca
bij ons volgende bezoek wel aanwezig is, maar ook weer niet. We gaan niets van
hem vragen en laten hem lekker in zijn karretje zitten. Om de tijd te kunnen
doden moet ik wel even aanspraak gaan doen op mijn eigen creativiteit. Daarom
vraag ik of ze mij kunnen vertellen wat ons maatje leuk vind om te doen. Ze
blijkt gek te zijn op filmpjes en foto’s van katten.
Mijn telefoon staat hier vol mee, dus dat gaat goed komen.
Mijn telefoon staat hier vol mee, dus dat gaat goed komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten